Wizja na szczęście
Gdy moje serce się uspokoi,
łomot tęsknoty ustanie.
Odetchnę z ulgą w zaciszu moim
i kota uśpię głaskaniem.
On mruczał będzie z przymkniętym okiem,
onieśmielony się milił,
kiedy pokoik zaćmi się mrokiem,
cóż warte będzie tej chwili...
Płomień zatańczy w piecu powoli,
kot się przeciągnie niedbale,
z długiej tęsknoty duszę wyzwolę,
szczęściem owinę jak szalem.
Odsłonię światło niech promienieje,
niech się rozszumi zielenią,
spiętrzy jak fala, świeci nadzieją,
rozkwitnie, jak kwiat czerwienią.
2011. listopad.
autor
Krysy
Dodano: 2011-11-18 01:42:19
Ten wiersz przeczytano 489 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
wiersz ładny, przepełniony tęsknotą...wyzwolić się z
tęsknoty, cieszyć się życiem, każdą
chwilą...pozdrawiam
lubię koty :)
Trudno zabić tęsknotę! Jestem pewiem, że tam na
obczyżnie często masz przed oczyma widok swoich
znajomych stron i myślami jesteś wśrod swoich. To
trudne uczucie - rozłąka z krajem. Wiem, że kiedy
nostalgia weźmie górę ,, powrócisz tu, gdzie
nadwiślanski brzeg...,,.
Pozdrawiam. Niech wiatr, który biegnie przez świat
zaniesie Ci najlepsze życzenia z Ojczyzny+++
Bardzo ładna jest Twoja wizja.
Pozdrawiam:)
w zaciszu przy kominku tęsknota w duszy tańcuje...
Twoj piękny wiersz uspokaja,tesknota staje sie
znośniejszą:)Pozdrawiam serdecznie+++
taka chwila z palącym się na kominku drewnem i kotem
na kolanach (a może i psem u stóp :-) to faktycznie
chwila szczęścia :-)
"Nauczono nas rezygnować, lecz tęsknoty nie
oduczono"! Pozdrawiam!