Wojna jednego człowieka

Ten wiersz dedykuje żołnierzom walczącym podczas II wojny światowej, zwłaszcza tym którzy brali udział podczas inwazji na Normandię. Chwała tym ludziom za ich odwagę i poswięcenie, ich śmierć nie była daremna.

Siedzą w ciemnych okopach, oczekując wroga
Czekają na chwałę, czekają na śmierć i podążają ku pokojowi, ale czy czeka na nich
Czy wróg zwycięży, i podąży swym planem podbicia świata, dla zaspokojenia swych chorych ambicji
Widzą go wstają podnoszą broń, gotują się do strzału, rozlega się seria strzałów i .......
Pada nieprzyjaciel niczym zwierz postrzelony przez myśliwego, który wybiegł
Rozlega się huk, wybuchy granatów zaciemniają pole bitwy nic nie widać
Chaos tak to można tylko nazwać, słychać jedynie krzyk, ból, cierpienie rannych i pokonanych
Głucha cisza
Koniec, nareszcie koniec, tragedia setek ludzi zakończyła się śmiercią jednego człowieka
Melomana, egoisty, szatana i mordercy, który zabił miliardy istnień ludzkich
Na polu walki czuć tylko odór śmierci, która tu już była zbierając swe hojne żniwa
Dostrzec tylko można krew i szczątki tych co polegli walcząc
O kraj, o rodzinę, o ojczyznę i o wolność ich dzieci.

Nadzieja jest ostoją każdego człowieka.

autor

gosc

Napisany: 2004-11-15 Dodano: 2004-11-21 09:57:40

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie