Wrzeciono
Łzy z deszczem spływają po szybie
rozmazują odbicia rysy twarzy łagodzą
kropla po kropli wystukują melodię
złudnym spokojem nuty uwodzą
chłonę (jak papier) przesiąkam taktami
kolejne lato ze mną się droczy
nic nie jest takie jak być powinno
i niebo pociemniało jak twoje oczy
bez ciebie nic nie jest takie samo
dzień nie jest dniem i noce bezsenne
źle jest gdy człowiek traci nadzieję
wrzeciono z kądzieli już nici nie przędzie
Komentarze (20)
dziękuję Karmarg -pozdrawiam serdecznie miłej
niedzieli :)
Bardzo ładny wiersz z nutką smutku ...
pozdrawiam:-)
dziękuję Mariat podoba mi się twoja refleksja
z czasem wszystko staramy się udoskonalić zamieniamy
na nowszy model :) pozdrawiam serdecznie
Kiedy wrzeciono już nici nie przędzie, być może czas
zmienić technologię i zamienić go na kołowrotek.
Pamiętam i wrzeciono, i kołowrotków kilka typów,
wyjściówka ta sama (kądziel) i efekt końcowy - nić
też, a jakość o wiele wyższa i wydajność też.
-----Tu nawiasy są poluzowane, potrzebna złota rączka
by je na miejsce podokręcać =
chłonę (jak papier)przesiąkam taktami
'chłonę ( jak papier )przesiąkam taktami'
Joanno Arku dziękuję - miłej niedzieli
pozdrawiam serdecznie :)
Liryka przesiąknięta łezką melancholii. Urzekła mnie
puenta. Piękna.
Ślę uśmiechy. :):)
Bardzo ładnie, czuje się melancholię :)
dziękuję wszystkim czytającym bardzo mi miło że
klimat przypadł do gustu wiem że nie wszyscy takowe
lubią :)
pozdrawiam pięknej niedzieli życzę
Ładny wiersz
Pozdrawiam :)
Klimat wiersza bezcenny lubię taki smutek i
melancholię
Chociaż smutnawy, ale bardzo ładny.
Łączę serdeczne pozdrowienia z podobaniem :)
Smutny wiersz z nutką melancholii, bardzo mi się
podoba :)
Pozdrawiam serdecznie.
w życiu ważny jest ruch- bezczynność wprowadza w nudę
a to nie wróży nic dobrego
Ando dziękuję żeby docenić szczęście potrzebne są
smutki :) pozdrawiam serdecznie
Ando dziękuję żeby docenić szczęście potrzebne są
smutki :) pozdrawiam serdecznie