WSPÓŁCZESNY WIERSZ

Liczba głosów? Nie rozśmieszaj :))) Głosy to tylko
uprawiany powszechnie e-marketing :) To liczba, a nie
wartość ;)

Ode mnie jeszcze cytat:
"Jeśli ktoś ci zarzuci, że robisz coś
nieprofesjonalnie, odpowiedz, że Arkę Noego zbudowali
amatorzy, a Titanica - profesjonaliści." / zasłyszane

No nie wiem, czy taki dobry... Przeczytano go 274
razy, oddanych głosów: 10 :) ale co powiedzieć miał -
powiedział :)

grusz - elo
Zgadzam się z treścią Twojego komentarza,co do
rozróżnienia
pojęcia amator od grafomana.

A to się porobiło! :) Widać Twój wiersz poruszył
krytyków :) Zatem zadanie spełnił - jest dobry.

Nie mogę oprzeć się dodaniu pewnego wątku do
poruszanego zagadnienia. Krytycy uwielbiają używać i
nadużywają pojęcia GRAFOMANIA. Zapominają o pojęciach:
AMATOR, AMATORSTWO. Dlatego, że są zawodowcami,
rzemielśnikami, warszatowcami?

W Internecie publikują w znacznej mierze AMATORZY, a
AMATORSTWO to nie GRAFOMANIA. Chwyćcie, ZAWODOWI
KRYTYCY, za słowniki i zobaczcie pochodzenie słowa
AMATOR i jego znaczenie. I na litość, nie wrzucajcie
do jednego wóra pt. "GRAFOMANIA", zjawisk pozytywnych!


Bo być AMATOREM, to być miłośnikiem, to czynić coś z
przyjemności z przyjemnością - nie dla intraty, nie na
zamówienie, nie dla apanaży, ani poklasku.

A fe! Nie lubię tych co podpieraja się Dehnelami i
innymi autorytetami czy guru, bo nie mają własnego
światopoglądu.

i po raz któryś powiem też,że nie każdy krytyk jest
Dobrym krytykiem.Pozdrawiam
PS.Co nie znaczy,że ja sama nie popełniam błędów,ale
już Krytycy sami w sobie ,to już niiiiigdy.

Myślę, że warto zaznajomić się także z drugą części.ą
Dekalogu Grafomana - także przyda się niektórym
Bejowiczom:

DEKALOG DOJRZAŁEGO GRAFOMANA
by Sławomir Płatek on mar.13, 2012, under Literatura

Część druga. Przykazania początkującego grafomana są
tu – kliknij (wraz z opisem). Dziś dekalog dla tych,
którzy wyrośli z podstaw grafomanii i chcą bardziej
wysublimowanych osiągnięć. Przypominam, że grafomania
rozgrywa się w mentalności, reszta jest tylko
skutkiem.



1. Jesteś dobrym poetą PONIEWAŻ (empiryczne dowodzenie
wybitności): Wydałeś książkę (dwie, pięć,
siedemnaście) i/lub wygrałeś coś tam w iluś tam
konkursach (nagrodę literacką) i/lub ktoś napisał Ci
pozytywną recenzję i/lub chwalą Cię na forach, a to
przecież jest zewnętrzną, arbitralną opinią albo
materialnym dowodem.

2. Profesjonalni krytycy literaccy nie znają się na
poezji. Nie chodzi o to, że robią błędy – to wiedzą
wszyscy, a nie tylko prawdziwi grafomani. Prawdziwy
grafoman wie więcej. Wie, że krytycy w ogóle się nie
znają na poezji.

3. Pisz tak, jak pisali inni. Zwłaszcza Różewicz albo
Sosnowski, ale najlepiej w ogóle tak, jak jacyś inni
wielcy poeci. Im bardziej to, co piszesz jest podobne
do tego, co zostało uznane już za poezję, tym bardziej
poetycka jest Twoja poezja. Jeśli nie bardzo wiesz,
kogo naśladujesz, po prostu pisz coś, co przypomina
inne rzeczy, które czytałeś i słyszałeś, i plączą Ci
się w pamięci.

4. Proza – enteroza. (szczególny przypadek
powyższego). Pisz białe wiersze, które składają się ze
zwykłej prozy pociętej na wersy, najlepiej po 2-3
słowa. Dzięki temu dowiedziesz, że jesteś wielki jak
Różewicz, bo Różewicz pisał tak jak Ty (a może
odwrotnie, ale to bez znaczenia). Każda proza pocięta
na wersy jest wierszem. A jeśli to jest Twoja proza,
to naturalnie – dobrym wierszem.

5. W przyrodzie istnieje tylko Twój gust oraz
bezguście. Pamiętaj, że jesteś szczęściarzem. Dobra
poezja to taka, która się Tobie podoba i ją rozumiesz.
Niesamowitym zbiegiem okoliczności jest to właśnie
Twoja poezja. Oprócz samego siebie cenisz jeszcze może
3-5 współczesnych poetów, ale bez przesady.

6. Broń wiersza jak Częstochowy. Jeśli w Twoim wierszu
ktoś znajdzie błąd, jakiego się zupełnie nie
spodziewałeś, nie zastanawiaj się, czy rozmówca ma
rację i jak ewentualnie naprawić ten błąd. Przecież Ty
nie robisz błędów. Kombinuj raczej, jak go uzasadnić i
udowodnić, że tak właśnie od początku miało być.

7. Nie przejmuj się, jeśli w Twoich poglądach są
sprzeczności. Między przykazaniem 5 i 10 zachodzi
sprzeczność, ale przestrzegaj obu. Nawet jednocześnie.
Jesteś mistrzem świata, więc co za problem.

8. Najlepiej, jeśli sam nie bardzo wiesz, o czym
piszesz. Jeśli umiesz zgrabnie pitolić, niejeden
pomyśli, że skoro nie rozumie Twoich wierszy, to są
pewnie bardzo mądre. To wymaga utrzymania się w modnym
stylu (tematyka, konstrukcja wierszy), ale cała reszta
powinna mieć tyle sensu, co delirium naćpanego kocura.
Mniej więcej tyle. Dopuszczalne są drobne odchyły. A o
sens się nie martw, ktoś wybitny dorobi go za Ciebie.

9. Pisz sonety (albo inne klasyczne formy). Można
oczywiście pisać dobre albo złe sonety, ale grafomanię
najłatwiej schować za czymś majestatycznym. Najlepiej
znajdź w encyklopedii taką formę, o której słyszało
tylko pięciu badaczy języka arabskiego klasycznego i
wciśnij do niej tekst o jakimś mało znanym filozofie.
Od razu zostaniesz klasykiem.

10. Rób to, czego od Ciebie chcą. Nie chodzi o
wyczulenie na informacje zwrotne, tylko o wyjęcie
sobie kręgosłupa. Zaawansowany grafoman wie, czego
oczekuje rynek/ krytyka/ jurorzy konkursów i potrafi
napisać „pod nich” dokładnie to, co ma zostać uznane
za naprawdę zaawansowaną grafomanię. Zanim się
połapią, że ich robisz w trąbę, rzucisz kolejny kotlet
na talerz. Można tak naprawdę długo. Inna droga do
tego samego celu: pamiętaj, żeby wiedzieć z kim się
napić i komu wyświadczyć przysługę. Wpadnie kilka
środowiskowych nagród, a po śmierci z pewnością
wystawią Ci pomnik równie piękny, jak Twoje pisanie.

Po raz N-tyn pojawia się ten bezsensowny zarzut pod
adresem krytykujących czytelników,że sami nie są
autorami. Wiec po raz N-ty przypomnę tu wyjaśnienia
niektórych "wywołanych do tablicy" krytyków: czy
krytyk muzyczny musi być kompozytorem, teatralny
dramaturgiem,literacki pisarzem? A nie wystarczy tzw.
znajomość rzeczy czyli choćby oczytanie w temacie?

Tańcząca z wiatrem, ależ proszę się czuć jak u siebie
:D kawę, herbatę może? :D

Eleno
Ciekawa jestem czy w końcu
przeczytałaś koment u pani w kapeluszu?...
Pozdrawiam :)
Wybacz Damo,że się u Ciebie porządziłam.PRZEPRASZAM!

Współczesna sztuka czasami bywa niezrozumiała i trudno
dopatrzeć się w niej piękna. No cóż, wszystko idzie z
duchem czasu i pewnie kiedyś znowu pojawi się nowe i
znowu niezrozumiałe. Mimo wszystko wolę sięgnąć do
przeszłości i odnaleźć w niej to co potrafi ucieszyć
oko i zachwycić serce. Ciekawy wiersz. Pozdrawiam:)

Tajemnica
Kolejny mądry komentarz do Eleny,
całkowicie się z Tobą zgadzam....
Jeszcze się nie narodził....
To prawda!

witaj Elenko
Tak też ze mną bywa :)
Kobieta ma wiele twarzy,
nie sądzisz Elenko :)

mądra dziewczyna z Ciebie.Pozdrawiam :)

Dokładnie. Przyznam, że rzadko wskazuję błędy.
Naprawienie ich, czasami grozi zmianą sensu wiersza. A
tego bym nie chciała. Czytelnik nie może ingerować w
zamysł autora. Ewentualnie może grzecznie przedstawić
swoją opinię. Wystawiając swoje wiersze na krytykę
musimy być przygotowani na to, że jedni pokochają
naszą twórczość, inni znienawidzą. I nie ma sensu z
tym dyskutować. Jeszcze się taki nie urodził, coby
wszystkim dogodził :)