WSPÓLNE DORASTANIE

Ładny wiersz. Dziękuję!

Wymownie ukazałaś zmiany,które się dokonują ..bardzo
pięknie je nakreśliłaś słowem:)

Znałem topole z czasów młodości rosnące nad Sanem obok
Stalowej Woli, gdzie pasałem krowy. Najwyższe drzewa
pośród wierzb w których zakochały się pioruny i często
waliły bez litości. Pozdrawiam

przyroda to my, jednakże inni

Przepiękny wiersz, czytałam z zapartym tchem..
serdecznie pozdrawiam :)

Bardzo wymowny, często niezauważamy zmian jakie obok
nas zachodzą.

Topole, chociaż takie delikatne potrafią osiągnąć
ogromne rozmiary. Łądny wiersz. Pozdrawiam

Cieplutki wiersz, który niesie w jakiś sposób tez
refleksję a może i takie ciche zamyślenie, że życie
wciąż umyka nam jak to wszystko, co otacza nas;)

Pozdrawiam serdecznie:)

Bardzo, bardzo ładny wiersz. Nie zauważamy kiedy coś
zmienia się, bo pędziemy przez życie.

Dziękuję za odwiedziny u mnie!
Pozdrawiam! :)

Bardzo ładny wiersz.
Pozdrawiam:)

Topole i drzewa działają na mnie refleksyjnie.
Trzepoczące liście, szmer wiatru w koronach drzew,
przedzierające się nieśmiało słońce... ach.

Topole i drzewa działają na mnie refleksyjnie.
Trzepoczące liście, szmer wiatru w koronach drzew,
przedzierające się nieśmiało słońce... ach.

rozedrgana topolo
twoje listki nawet bez wiatru
trzepoczą jak motyle....świetne zakończenie

całość refleksyjna..:)

Znam osoby, które sadzą drzewa na różne okazje
-urodziny, choinka świąteczna...ładny zwyczaj ... i
tak "umyka"nam życie...

Ja mialam alejke debowa..pozostaly cudowne
wspomnienia..pozdrawiam