wszystkie moje szklarnie

i mi czasami brakuje kategorii;)też niekiedy buduję
sobie takie szklarnie...bardzo mi się podoba Twój
wiersz:)

Jak zwykle , klasa. Masz potencjał w sobie

dziwnie niespokojny utwór ,wyrażający niesłychane
emocje..dla mnie mnogośc metafor nie jest przeszkodą w
interpretacji a tylko przybliża jakby niezdecydowanie
i nutkę niedosłowności..śiwtny przekaz słowem
wnętrza..

Jak zwykle nietuzinkowy wiersz i sposob pokazania
odczuc. Zachwycila mnie zwiezlosc wypowiedzi a
jednoczesnie miejsce do wlasnej interpretacji.

Coś w rodzaju czuję mięte przez rumianek. Ja też
uważam ten wiersz za trochę szalony , bo po co tak
sobie utrudniać życie szkłami, jak można na
wyciągnięcie ręki dotykać przynęty. Cóż ale to poezja.

..dla mnie ten wiersz jest rzeczywiście trochę
szaleńczy..Takie trochę rozleniwione szaleństwo -
płynie spokojnym (choć chyba tylko pozornie) rytmem -
tak jak wersy. "Tulić niewidoczność" - to chyba
najlepsze, choć sam pomysł ze szklarnią jest świetny.
W razie gdybyś chciała się pozbyć powtórzeń (które
jednak moim zdaniem nadają właśnie taki lekko
obsesyjny rytm, odpowiednią kolorystykę), to
sugerowałabym - "szklany klosz" (albo lepiej - foliowy
^_^), "celofanowa świątynia", "szklany pałac"...A tak
serio, to - podoba mi się to, ze ten wiersz nie jest
wprost. Nic nie jest "podane na talerzu", a wręcz
przeciwnie - wszystko jest niedomówieniem...Jest
oglądaniem świata, ludzi (tych dwojga, o których jest
wiersz) przez brudne szyby szlarni. Nie widać
szczegółów, ale wiadomo jakie są emocje...

Rozbijać szklarnie? Po co, dlaczego! On i tak kocha.
Ciekawy pomysł na wiersz.

Joasiu jak zwykle interesująco - nic tu nie ma wprost
szeroki wachlarz interpretacji ale łatwo się można
wczuć w nastrój wiersza - myślę że jestem dziś właśnie
w takim jaki w nim zaprezentowałaś

Wiersz ma fajna wymowę i podoba mi się... mam jedną
uwagę,... trochę mi przeszkadza że tak często użyłaś
słowa szklarnia, może warto by je zamienić na inne...

Sama metafora! nieźle. Ciekawe masz wizje i przez to
coraz ładniejsze wiersze. Wszystko przecież zależy od
postrzegania świata.

Szkło zimne, ale w szklarni ciepło, ciepłe myśli
wspomnienia i życzę szybkiego nagłośnienia:)

z mężczyzną w szklarni wiedziałabym co robić, Ty chyba
też czasu tracić nie będziesz, świeże warzywka czy
kwiaty i już człowiek we wszystko bogaty.

szklarnie sa kruche jak uczucie, jak my , ale czasem
oprą sie największym burzom...

Ciekawy wiersz. Przemawia przez niego smutek i
melancholia.Wiersz skłania do refleksji.Forma wiersza
bardzo dobra.