wyciąg z Kornelii, czyli...

Lu to ortodoks. patrzy gdy zasypiam.
gładząc mi włosy, szepcze ciekłe koszmary:
za dobre uczynki - niebo, za złe - ześle bestię
w czerwonych pończochach i koronkowej bieliźnie.

najpierw zamysłem, oddechem - staną się ciałem.
oswajam zgony, podobno wskrzeszają umarłych.
jak dreszcz i chwila tuż przed, gdzie wszystko drży,
gdzie iskrzą się zastygłe w powietrzu sekundy.

erthquake. to tylko jej życie, mija mi przed oczami
- morituri... w tle, ścielący skowytem kobiecy akt.
ostatnie kuszenie rewolweru. ostatnie kuszenie dłoni.
ojcowie nawołują do łamania rąk i autorytetów.

- dziewczyna musi umrzeć, wie zbyt wiele.
cicho kona, wlokąc ciało prawym brzegiem łózka.
cóż za ironia. z łowcy stać się zwierzyną.
zasypiam spokojny. z czarami na ustach.

autor

Kornelius

Dodano: 2009-12-22 10:05:12

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie