Ypres 1915

Widzę, jego oczy ,które zgasły jak świeca ...
wśród łusek wtopionych w błoto pod zielonym niebiem
jego ciało drgające na kolanch z bólu ...
gasnąca w torsjach świadomość istnienia

gdyby to miłosierna ,kula przeszyła mu serce ...
zabłąkana i szukająca ostoi w ludzkim ciele
gdyby pozwolono mu ujrzeć błękit nad głową ...
jednak dla nich ,było to zbyt wiele ...

odsprzedali już dawno duszę diabłu
przekupili go pięcioma tysiącami butli ...
w zamian chcieli tylko pięć tysięcy istnień
jednak dla nich ,było to niewiele

........

Widzę, jego oczy ,które smieją się do niej
wśród drzew gonią się pod błękitnym niebem
jego ciało przepełnione miłością aż do bólu
dało początek, kolejnemu cudowi istnienia ...

autor

Droma

Napisany: 2006-03-22 Dodano: 2006-03-22 02:48:24

Ten wiersz przeczytano 818 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie