Żaglówki, które się nie spotkały

I wszystkie dni były już jednostajne, tak samo zamyślone, obłąkane, tak samo jednostajnie bolesne.

Z przyjaźni, której nie było nic
W miłości wielkiej bez początku
Tak gorzką rozpacz spostrzegł widz
W swym życiu także nie widział wątku

Miejscem dramatu nie jawa nie sen
Zwyczajne szkolne zaułki
Gdzie gra aktorów to jakiś dzień
Nie triumf, euforia nie pocałunki

Jedną z postaci Ania jest
Paweł młodzieńcem bez widoku
I czekał tylko na jej gest
Stał blisko niej z sercem w boku

Nie wolno przyjaźni z miłością pleść
Słońca z księżycem łączyć
Nie wolno życia samemu wieść
I gry teatru kończyć

Paweł zakochał oczy swe
Bliskości pragnął bez wyjątku
W teatrze półgłos, akcja wre
On chętny miłość zamienić z majątku

Rozkochał powoli każdą jej część
Był zachwycony gdy z nią szedł
Rozmyślał i widział wiele szczęść
Patrząc w jej oczy bledł i bledł

Serce mówiło kochaj ją
Wielb ją, wznoś ponad ramiona
I zostaniesz spełniony z nią
A ona będzie dla ciebie wyśniona

Jednakże dramatu nastają poema
Z miłości cierpienie powstaje
I widzieć chcesz ją ,a jej tu nie ma
Idziesz w ciemniejsze gaje

Odmówiła serce ciężko mu drgało
Oczy widoku szukały
Powietrze wariowało
Nad nim gołębie latały


TAKŻE SEDNO DRAMATU TWORZY NIESPEŁNIENIE
I CHWILE PEŁNE SMUTKU I ŁEZ I CIERPIENIE

autor

Kamilloname

Napisany: 2008-10-15 Dodano: 2008-10-16 17:13:12

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie