zagubieni pomiędzy...

narcystycznie pomykają myśli galopem
snując wszechświetne prawdy o niczym
jesteśmy zmęczeni... podupadłym życiem

nieprzemakalne słowa zaklinają deszcz
niszcząc blady rytm oddechu
gubimy sens i wiarę topiąc się w pośpiechu

elementarnie prawdziwe gesty pobudzone
brną przez usłane ironicznymi brawami
przyozdobione pychą palmowe dywany
naszej duszy stajemy się sługami

ludzie nie widza drugiej strony świata
plączą swe kończyny między strofami
każdy widzi w nich wariata
a my.. my zanikamy

bo świat nas nie rozumie :(

autor

ConsP

Dodano: 2006-10-25 21:05:12

Ten wiersz przeczytano 376 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie