zagubiona…
niepewnie otarłam łzy
wypatrzeć ścieżki
przyglądając się dokoła
wszechświat budzi się ze świtu
bezdźwięczne brzmienie
przywołuje milczenie
podróżując
pogubiłam siebie
zauroczyłam sen
cisza oddaliła się
w niewiadome alejki
sen niesłyszący milczący
nie pytany wyciera łzy
w sercu wahanie
nadzieje pofrunęły
w sercu rozdarcie…
Komentarze (13)
Beano dziękuję
Pozdrawiam serdecznie ;)
ładnie
:)
Pan Bodek dziękuję
Pozdrawiam serdecznie;)
Tytuł świetnie oddaje przesłanie.
Ładnie skomponowany wiersz.:)
Serdeczności:)
Kri tak można się pogubić ale jak znajdziesz tą
właściwą podążasz nią
Molica tak przeminie
Pozdrawiam serdecznie;)
Witaj,
to przeminie...
Uśmiech i pozdrowienia /+/.
Tyle dróg w życiu, ścieżek, wybrać właściwą..., można
się pogubić, jest w wierszu refleksja, pozdrawiam
bardzo serdecznie:))
Anna2 masz rację dziś tak smutek mam nadzieję że to
tylko od miesiąca wynika
Anna masz rację anno łatwo się dziś pogubić i znaleźć
tą właściwą drogę
sisy dziękuję
@ Krystek masz rację trzeba z nadzieją trochę patrzeć
w przyszłość
mojeszkice Dziękuję bardzo
pozdrawiam serdecznie w popołudniowy poniedziałek:)
Smutek.
Jakoś tak teraz jest. Nie wiem, może ten miesiąc, taki
czas.
w dzisiejszym świecie łatwo się zagubić.
Pięknie. Przyszłość przyniesie odpowiedzi w którą
stronę iść...
Pozdrawiam serdecznie :)
Przy obecnym tempie życia, nagromadzeniu wiadomości,
rosnącego niepokoju o przyszłość - zaczynamy być
zagubieni. Jednak nie można żyć bez nadziei, bo sens
życia zatracimy. Pozdrawiam w zadumie nad życiem.
Udanego dnia wypełnionego serdecznością. Pomyślności:)
Bardzo delikatnie. Te wersy świetne:
"zauroczyłam sen
cisza oddaliła się
w niewiadome alejki"
Pozdrawiam serdecznie Kiko :)