ZAKLĘTE WROTA...
Podklasztorze zasnęło razem z tamtą nocą
lecz w szemrzącej Pilicy gwiazdy się wciąż
złocą
jak maleńkie ogniki tęsknoty za nami
dla tej róży czerwonej są otwarte
bramy...
powrócimy tam z wiatrem do murów
milczących
stary mnich nas odnajdzie z kagankiem
płonącym
wino znowu popłynie strumieniem
namiętnym
rubin kwiatu odżyje w klasztorze
zaklętym
serca błysną jak świece słowem
przepowiedni
biały bocian na wieży jest strażnikiem
przednim
zakołaczę w te wrota pobudzę demony
tajemnica odżyje dla róży czerwonej...
autor
Sfinx
Dodano: 2007-08-14 13:00:06
Ten wiersz przeczytano 765 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
W tym opisie zawarte jest i uczucie, i tęskonota, i
chęć poświęcenia.
Ciekawie piszesz, jakby pod przykrywką wiary i
tajemnicy murów klasztornych kryje się trochę miłości,
trochę cielesności...
Tęsknota za uczuciem pięknie i tajemniczo
wypowiedziana.Każdy człowiek ma zakamarki duszy gdzie
piękno domaga się potwierdzenia w rzeczywistości stąd
mrok jak zasłona.Wiersz optymistyczny nadzieje niesie
zieloną Dobry wiersz w przesłaniu forma ładna
Zakołatać możesz ,ale proszę nie budź demonów..:))
czytając twoje ostatnie wiersze czuję sie jak Lady...w
powłóczystej sukni spacerująca po tajemniczych
zakamarkach klasztornych...zgłębiająca sekrety starych
murów...przepięknie napisane
Duzo staran, a efekt raczej mizerny. I te okropne
imieslowy milczacych/plonacym.
Tylko dla Kogo? Wiesz myślałam, że już znalazłeś
sens życia na nowo, ale ty z uporem maniaka dalej
zatapiasz się w starych wspomnieniach?
Wszystkie Twoje ostatnie wiersze to jakby cykl obrazów
staroklasztornych. Jest w nich cos tajemniczego,
duchowego..
Wiersz bardzo pobudzajacy wyobraznie do pracy :) Basn
to czy zycie...? Pieknie napisane.
Wiersz pełen tajemniczych symboli i mimo, że o miłości
, kojarzy mi się z powieścią Umberto Eco, w której
watek miłosny przewija się też przecież wyraziście.
Warto było go przeczytać.
Niby opisujesz Klasztor, a ja tu widzę też ciut
erotyki, czy mnie się wydaje?
Świetny wiersz, owiany tajemniczą mgłą. Bardzo mi się
to podoba.
Miłe wspomnienia choć na chwilę humor zmienia, dobrze
je mieć, dobrze z nich mądrze korzystać.