Zanim
W cichej zadumie jesieni,
znajduję własne odbicie,
jakby po letniej zadyszce,
po trochu zwalniało życie.
Wtapiam się w rdzawe pejzaże,
jak liść swe barwy odmieniam.
Gdy mgły podchodzą do okien,
szukam już w sobie schronienia.
autor
Nel-ka
Dodano: 2022-09-14 15:33:36
Ten wiersz przeczytano 944 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
zatrzymujesz refleksja życia
pozdrawiam
Ładna i taka delikatna Twoja jesienna melacholia.
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękna melancholia, bliska mej duszy :-)
Pozdrawiam ciepło :-)
ładna jesienna melancholia.
Ślicznie i melancholijnie. Jesień kojarzy się z
przemijaniem...
Pozdrawiam serdecznie :)
Twój wiersz skłania do refleksji nad przemijaniem.
W melancholijnej formie ujęłaś ową jesienną zadumę.
Pozdrawiam
Marek
Jesienna pogoda sprzyja melancholii i wyciszeniu.
Pozdrawiam z podobaniem. Śle moc pogody ducha:)
Jest przedwiośnie to czemuż by nie było przed jesieni.
:-) Ładny refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam