ZAWOALOWANA DAMA...
otulona aksamitem sukni
piękne włosy zaplątane w wietrze
zniewolona obrazem okrutnym
tekst przysięgi na nowo szepcze
ramię ozdobił kwiat czarnej róży
ryty dłonią zaginionej prawdy
okryty mgłą to wszystko wywróżył
nie czuł go nikt lecz dotykał każdy
ma tylko cień gorącej miłości
wiejącej smutkiem w kamiennych ramach
jej odbicie wśród pyłów nicości
w czarnej sukni zawoalowana dama...
Komentarze (13)
Oj nie może być dama zawoloowana!
Gdyż jej rycerz, już nie ten, bo ma mgłę
smutku wciąż w swych oczach!
Za woalką skrywane są gorące uczucia, czarny aksamit
otulił krzyczące ciało z miłości, i tylko róża - ona
wciąż cicho żyje w swej czerni, okrytej mgłą wspomnień
serce raniących...
...każda kobieta jest tajemniczą ...damą...tą jedyną i
kochaną...
tajemniczy obraz z czarną , zawoalowaną damą
składająca nieokreśloną przysięgę. Trochę mroczny,
magiczny wiersz...
wspomnienia przeszłości tak nieraz szepczą ale tez
kobieta tajemnica czarny ma bowiem wszystkie kolory w
sobie.Wiersz jest mroczny jak życie którego nie znamy,
nieznany los Wiersz bardzo dobry
Świetny, tajemniczy, dość mroczny wiersz. Super
dobrane słowa. Nawet po wielokrotnym czytaniu, nie
traci na uroku. Wpisany do mojej księgi pozycji
ulubionych. Brawo!
Nie wiem z jakiego portretu, czy trumiennego, czy
innego... Raczej sama śmierć spogląda spośród wersów i
przejmuje tak swoją bliskością, że chce człowiek ją
poznać, bez granic.
tajemnica zamknięta w twoich wersach...budzi ze
snu....super klimat..
czerwoną róza zaczaruje, na amen w Tobie dawne
pieśni, potem Ci miłośc podaruje, a czy ją w sercu
swym umiescisz?
Wiersz tajemniczy , rymy bardzo dobrze dobrane. Wersy
ukrywają w sobie tajemniczą zagadkę. Całość harmonijna
i przyjemna, nakłaniająca do refleksji.
Niesamowity jest ten wiersz, nie wiem dlaczego, ale ma
wielka magie...!
Piękny wiersz, choć brzmi nieco jak opis portretu
trumiennego... a może jakiegoś innego portretu, ale
klimat dość mroczny.
Tajemnicza dama intryguje swoją szeptaną przysięgą.