zrozumieć
Niewolniku swych myśli!
Czy chociaż raz w burzy chaosu
wychwalisz jedną myśl jasną?
Buntem się karmisz!
Kogo w tej nicości
chociaż raz nakarmisz?
Zdrajco!
Śpiew twój umiera, myśli gasną,
żyjące ciało wygniwa.
Nurzasz się we własnych chwilach,
a mimo to nie rozumieją!
Z wielką pokorą wyczekujesz cudu.
autor
janifran
Dodano: 2016-10-15 22:26:04
Ten wiersz przeczytano 528 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Gdyby tak nie było, życie straciłoby sens...choć myśli
mamy czasem potargane, w chaosie, śle to nasze,
niosące zmiany...pozdrawiam serdecznie
dziękuję za komentarze
Każdy z nas w pewnym zakresie jestvrakim niewolnikiem
swych własnych myśli.
może nie "wychwalisz" a wypowiesz
Masz rację, cud sam nie przyjdzie.