Zwykły dzień

Wiersz o najzwyczajniejszej chwili...

Za oknem krzyczy wiatr i płacze niebo
W domu słychać ciszę
Tyk tyk przerywa zegar
Brązowe oczy spoglądają na tarcze
Przypominają sobie o herbacie czekającej w ciemnej kuchni
Wtedy krótkie lecz szczupłe nogi suną przez pokój
Przy czajniku stoi gorąca jacobs
Dwie dłonie ściskają szklankę delikatnie, ale tak aby sie nie wysmyknęła
Brązowe oczy wracają aby znów usiąść na oknie
I słuchać jak krzyczy wiatr.

autor

Smutny...nikt

Dodano: 2007-06-18 22:36:10

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie