ŻYCIE CYWILA NA WOJNIE
W murach szczerbatych okropnie
tylko wiatru wycie...
... a przecież światło w oknie
to życie.
Wkoło odgłosy złowieszcze.
Biegnie człowieka cień.
Chce przeżyć jeszcze
jeden dzień.
Leżą trupy na ulicy.
Z nimi się oswoił...
wrogowie i buntownicy.
Tych się boi!
Zwyczajny kawałek drzewa
trudny do zdobycia
kolejny ogrzewa
dzień życia.
Tak ciężka każda chwila.
Głodno i niespokojnie.
To życie cywila
na wojnie.
Komentarze (64)
tytul i ostatnie dwie linijki zastapilbym jakas
bardziej gornolotna metafora i bedzie niezle.
bardzo przemawia i porusza i tylko się zastanawiam czy
żołnierz też nie jest cywilem, tylko w mundurze
... a przecież światło w oknie to życie...
Piękny refleksyjny wiersz, bardzo mi się podoba,
pozdrawiam
każdy dzień przeżywa w strachu
każdy bardziej niespokojny
wypatruje więc gdzieś z dachu
końca bezsensownej wojny
pozdrawiam serdecznie miło mi znów skomentować moją
idolkę;)
Niesamowity jest ten wiersz w tresci i do tego forma,
która lubie. Podziwiam.
W murach szczerbatych, (...)
... z piasku i mulu zlepione chaty...
... wiatry skowycza, bieda piszczy...
... cywil nie z wojna zonaty...
... nie kazdy zolnierz jet bezwstydny...
Bardzo interesujaco opisujesz Aniu, to co sie w
swiecie juz tak dawno dzieje... wiersz warty nie tylko
przeczytania i zadumy, ale i inspiracji wlasnym
zyciem.
Aniu Twoje wiersze zawsze skłaniają nas do czytania
,czytania ,czytania .....po prostu dzięki za nie
.Pozdrawiam słonecznie.
Wojna życia jest trudna …prowadzi pod górę i po
krawędziach …czasami udaje się z kulać…by
potem powrócić i nadal zmagać się z tym żywiołem
życia…
Bardzo dobry wiersz - który ukazuje
trud…Pozdrawiam serdecznie…
Prawda i sama prawda. Szkoda, że tak ona wygląda ale
dobrze, że tak umiesz o tym napisać. Miłego dnia :)
ładny ten Twój wiersz Aniu.. taki życiowy.. tylko
szkoda, ze to własnie zycie cywila jest takie
ciezkie... Pozdrawiam Ciepło :)
świetnie i przeraźliwie realistycznie tylko skąd Ty
możesz znać realia, więc to wyobraźnia - tym większe
gratulacje
Zawarty w nim jest właściwy nastrój do tych
tragicznych chwil, stawiania się niektórych notabli w
roli Bogów i decydowania o innych życiu. Pozdrawiam.
Wkoło (wokół) napisałabym razem - wiersz dający do
(za)myślenia ... Pa!
Oto życie cywila na wojnie... Dobrze,że piszesz takie
wiersze ,które zatrzymują na chwilę i pozwalają się
zastanowić nad życiem swoim i innych ,dojść do
odpowiednich wniosków ...i choć chciałoby się czasem
coś zmienić - nie zawsze jest to możliwe...
Szczerbate mury i zwyczajny kawałek drzewa przemawiaja
do mnie,.....miłego dnia