D l a c z e g o …

Cierpienie przystanelo na drodze, aby o sobie
przypomniec i zadumac... I przemyslec, aby nigdy
wiecej nie powtorzyla sie zbrodnia. A wlasnie taki
wiersz sklania do przemyslen.

Czasami tak jest w naszym zyciu ze musimy przebyc
droge która wytyczyl nam los...odwiedziajac te miejsca
które w dniu narodzin sa nam przydzielone...nie
bylibysmy ludzmi gdzy nie było tego pytania
dlaczego?...dlaczego ja...my...najwidzoczniej Bog za
nas postanowil hmmmmmm kiedys będziemy mogli jemu
zadac to pytanie dlaczego?...mimo to z usmiechem

może dlatego, że Bóg jest bardziej ludzki niż nam się
wydaje...

No cóż takie pytanie zadajemy sobie dosć
czesto-"dlaczego?" zastanawiamy sie nad wlasnym
zyciem,jakie ono jest,a odpowiedzi raczej nie
uzyskujemy,badz uzyzkujemy dosć lakoniczną..piękny i
prawidzwy wiersz.brawo!!

Dlaczego?...to jedno z najczęściej zadawanych
pytań...a może dlatego, że "świat się pomylił", jak w
piosence Patrycji Markowskiej...refleksyjny wiersz,
piękny.

Znam ból na miarę twojego wiersza. Zawsze dręczyło
mnie pytanie dlaczego? Nie umiałam sobie na nie
odpowiedzieć.
Widze że i ty nie umiesz,dlaczego nie umiesz...bo
człowiek jest za maluczki, by znał tajniki zrzadzenia
losu. W tym bólu i niemożności, ktorą twój wiersz
jawi czytającemu, tkwi głęboka filozofia jestestwa
. Resztę napisali dogłębnie inni komentatorzy.

ja Ci odpowiem ...pierwsza z możliwych odpowiedzi jest
dla wierzących - ...bo tak chce przeznaczenie i to nie
prawda,że do końca jesteśmy kowalami własnego losu -
mamy wpływ na nasze życie, lecz nie tylko my, również
otoczenie, jeśli jest przeznaczenie , to znaczy, że
pewne sytuacje bez względu na wszystko będą miały
miejsce, a Bóg może nasze przeznaczenie odczytać skoro
jest wszechmocny...my sami nie ( tylko nie pytaj kto
stworzył przeznaczenie, bo dopiero 30 lat szukam na to
odpowiedzi )
druga możliwa odpowiedź jest dla niewierzących -
załóżmy ,że wszystko w naszym życiu byłoby dobre,
przyjemne i bezbolesne, no właśnie - tylko co wtedy ?
jak w takiej sytuacji docenilibyśmy w ogóle to co mamy
skoro nie byłoby wtedy skali porównawczej, a sama
definicja zła byłaby abstrakcją...nie byłoby dobra i
zła, więc nie byłoby duszy...obawiam się ,że bylibyśmy
pustką ...to tak jak z jedzeniem trochę - kiedy
docenisz smak wyśmienitej potrawy ? - wtedy gdy jesteś
głodny i jesz ją od czasu do czasu , a nie każdego
dnia...bez podziału na dobro i zło nie mielibyśmy jak
dorastać
pzdr

No nie. Dawno nie czytalem podobnej grafomanii. Musze
przyznac, ze czyta sie z trudem. Radzilbym skupic sie
na czytaniu dobrych wierszy, a nie pisaniu zlych,
chociaz przez krotki czas.

...nie ma we mnie pytania dlaczego...życie to
nieustanna walka
z.....bólem,cierpieniem....zatrzymanym w połowie
zdaniem....żyję ....żyję, oddycham więc po co pytać
dlaczego...?..być przede wszystkim .....człowiekiem
wśród ludzi .... :-}

Jak skrzydlaty gołąb leci
I jak słowik pieśń radosną
Śpiewasz kiedy w sercu wiosna
Takie życie snujesz w krosnach
Nici czasem poplątane
Albo nawet pozrywane
Lecz cierpienie wciąż to samo
Chociaż budzisz w piękne rano.
Uśmiech w dłoni swój rozdajesz
Niepewnością gdzieś przystajesz
Nie doceniasz, że jest szczęście
Bo go witasz w sercu lękiem
Kiedy jednak trzaski w chmurach
Pęka mina Twa ponura
Bo dopiero teraz wiesz
Co naprawdę w życiu chcesz! Wiersz odsłania oczywiste
prawdy życiowe, dlatego ma w sobie ukrytą
głebię..Trzeba się w niej przejrzeć jak w szklanym
odbiciu. Podoba mi się ta wierszowa DUSZA!

Nie na wszystko znajdziemy odpowiedź.Czasem co ma być
to będzie i trzeba z tym żyć i jakoś się pogodzić.Nie
poddawać się:)

dlaczego ... by dotrwać do szczęścia

Pieknie sformulowany w barwach wiersz,taki bliski
sezrcu i rzyczywistosci

hm, za dobrze znam te uczucia, Dośka powiedziała
dobrze albo bedzie cierpienie przez czas nieopisany
albo...niektórzy staraja sie zadac ból za ból
otrzymany co niweczy marzenia o wspólnej przyszłości
na zawsze...słowa w wyrazisty i dosłowny sposób
opisuja towarzyszący ból i niejako
rozczarowanie,kończącą droge której serce nie może do
końca pojąc i przyjąc..

Dałeś upust swoistej filozofii rozgoryczenia.Wiersz
zmuszający czytelnika do refleksji.Twierdzę,że i tego
typu wiersze , powinny się pojawiać.Sa potrzebne do
zadumy i refleksjii