-BEZBARWNA-

Nie widzę ludzi,
Oni mnie nie dostrzegają.
Jak bezbarwny duch
Sunę po szklanym świecie.
Ich wzrok...
Przenika moje kości,
Moje wnętrzności i ubrania.
Cały czas niezauważana.

Kogo mijam? - Nie wiem.
Dokąd idę? - Czas pokaże.
Co się dzieje? -Nie moja sprawa.

Dookoła lustra.
Widzę na sobie ubrania.
Ciało posiadam.
Oczy patrzą, lecz nie błyszcza.
Dla nich niewidzialna?
...Nieosiagalna
Jak manekin na wystawie.
Tłumy go mijają,
Nieliczni spojrzą w jego stronę,
Włosy poprawią w odbiciu witryny,
Ida dalej.
Nie jak manekin,
Nie tak idealna!
Zwyczajna...
Niewidzialna...
Nieosiągalna...
Nie dla tego świata.

autor

anka 91

Napisany: 2008-10-17 Dodano: 2008-10-20 17:42:03

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie