*** (Cisza...)
Cisza wisi w powietrzu
rzeźbiąc ból nie do wytrzymania.
Zapach peonii niesie się
po pokoju,
kwietnik przemierza krańce
płatków, szukając dobrego
wyjścia z sytuacji.
Zawisł na niewidocznej nici
i gra
najdłuższą sonatę w życiu.
autor
Eve85
Dodano: 2018-06-12 06:07:23
Ten wiersz przeczytano 816 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
pięknie
pozdrawiam serdecznie
Przepiękna nostalgia w welon ciszy zapleciona :)Piękne
metafory :)
Pozdrawiam serdecznie Ewuniu :)
ależ cudowna nostalgia :-)
piękna miniatura
Czasem taka cisza przed burzą...serca...
pozdrawiam
Inspirująca cisza. Pozdrawiam
przyroda daje ukojenie..miłego wieczoru
Interesująca miniaturka...
Miłego popołudnia:)
Jest taka cisza co zamiast ukojenia boli
serdeczności:)
"Jest taka cisza, która krzyczy...to cisza samotnego
człowieka." - Cyna.
Pozdrawiam Ewuniu.
Bywa że cisza niesie niemal namacalny ból drażniąc
każdy zmysł wtopionej w nią istoty... wiersz bardzo mi
się podoba, pozdrawiam i głos swój na niego zostawiam
Poruszająca melancholia.
Pozdrawiam serdecznie.
Ładne choć surrealistyczne. Ten kwietnik na
niwidzialnej nici i grający...:)
Cisza tak często w życiu jest wytęskniona i
wyczekiwana, pozdrawiam :)
Dobre pozdrawiam