Co pozostało z mego ogrodu
Co pozostało z mego ogrodu
co kiedyś magią zmysły czarował
kaskadą kwiecia zielenią bluszczu
przed wścibskim okiem swe piękno chował
W kolorach tęczy spały zaklęcia
co jeszcze wczoraj były spełnieniem
dziś kawał ziemi straszy betonem
a ogród tylko rzewnym wspomnieniem
W miejsce jabłoni wyrósł las domów
na grządkach warzyw nowe garaże
magiczną ścieżkę zastąpił chodnik
a ja wciąż wracam do dawnych marzeń
Gdy świat się zmienia stare przegrywa
jak pory roku z czasem odchodzi
magia ogrodu tylko w mym sercu
jakże mi trudno z tym się pogodzić
autor
renia
Dodano: 2020-09-06 21:59:24
Ten wiersz przeczytano 590 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Piękny wiersz. Nowe rozpycha się łokciami i nikt nie
pomyśli o skutkach. Pozdrawiam :)
pięknie oddany przekaz, tworzymy betonowisko, w które
nawet woda nie wsiąka powiększajac skutki suszy...
pięknie oddany przekaz, tworzymy betonowisko, w które
nawet woda nie wsiąka powiększajac skutki suszy...
Mówi się o ochronie klimatu,
suszy, a wycina się drzewa.
Piękny wiersz.
Masz rację. Stare przegrywa a nowe nie musi być lepsze
wystarczy że będzie łatwiejsze. Pozdrawiam z plusem:))
Pięknie i na czasie.Niestety straszy nas wszechobecny
beton
wszystko się zmienia. Ukochane obrazy miejsc zostają
w pamięci na zawsze
Sympatycznie napisany żal po naturalnym ogrodzie. I mi
się żal zrobiło :)
Fajny tekst o tym co było, wspomnieniach i
betonlandzie dookoła.