*** [Gdybyś z wiatru mroźną...

Gdybyś z wiatru mroźną wonią
mogła stargać mą samotność,
splotła kołtun cudną dłonią
i rozlała na mnie bliskość
już o siebie bym się nie bał
posiadając świata skarb najdroższy.
Jak bez szala, chłodnym dzień się stał,
jak klejnot, którego nikt nie zazdrości.
Złóż więc jak kiedyś skroń na poduszce
i w otchłani swych oczu pozwól się kąpać.
Głaszcz me usta palca opuszkiem,
a drugim zacznij po policzku stąpać.
Zakazanej miłości z Twej piersi smakując
odżywa duch, co dawno już spłonął.
Mógłbym usnąć noc w Twe ręce składając
gdyby sen dawno mnie już nie pochłonął…

autor

l!pa

Napisany: 2005-12-28 Dodano: 2006-01-04 00:43:28

Ten wiersz przeczytano 361 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie