*** (II)

Dzień drugi już nastał i zło się czai. Ten ból okropny, co serce Twe rani.
Jak co dzień włóczysz się samotnie wśród ludzi i żaden płomienia w Twym sercu nie wzbudzi.
Ten żal okropny, co samotność wybacza,
ten, co odszedł i już nie powrócił.
Jakże trudno jest żyć, gdy żyć się nie umie...
Bez miłości, Ciebie i tej "wolności", wdzierającej się w każdy samotny dzień, w każdą chwilę odległości.
Jakże trudno jest kochać, gdy kochać się umie...
Tylko samotnie, na przekór, ku zgubie...

autor

Filozoffka

Dodano: 2004-11-24 21:34:05

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie