* (jak ryba na piasku...)

jak ryba na piasku uczę się
oddychać
wytrącona w suche dzisiaj
wchłaniam obce powietrze przez
zniszczone łuski skóry


mam płetwę
wspomnienie podwodnych podróży,
koralowych ogrodów,
bursztynowych komnat


tu na połamanych muszlach
na lądzie
mam się uczyć chodzić,
mówić,
zapuszczać włosy, paznokcie



tu na wygnaniu
mam uczłowieczyć się




inwazja ssaków,
nim zdążę cokolwiek, tracę kontakt
z powietrzem





odcięta płetwa, wyrwane skrzela
ostatni zapis w pamięci :

twarz drapieżnika

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2007-07-20 16:01:55

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie