„ Latarnia ”
Wiersz z II albumu wierszy " Bezczas "
Na środku morza stoi samotna latarnia,
oświetla przestrzeń i z mgieł odgarnia,
sięga swym światłem w miejsca
najskrytsze,
raz w wody głębokie a raz w płytsze,
szerokie i długie to morze bez końca,
nie widać niczego tylko głębie słońca,
latarnia jak wyspa jedynym lądem,
niesiona przez życie wraz z morza
prądem,
i zmierza w głąb i znika w otchłani,
to nieskończoność morza utkwiona w
latarni.
www.facebook.pl/poetycko.Robert.M
Komentarze (1)
Każdy chciałby płynąć obok latarni. Serdeczności.