* * * (lirycznieję po...

Lirycznieję po odrobinie od rana
I choć twarz moja jeszcze nieco zaspana
To powieki z głębokiego snu wreszcie się budzą
Więc nocy krople daremnie się trudzą
By wpłynąć pod nie ponownie
I w ich miękkich fotelach rozsiąść się wygodnie

Za oknem śpiew ptaków słychać radosny
I las w którym szumią kudłate sosny
Kawy łyk wyśmienicie smakuje mi w wannie
Zadumy przyjemny czas nastał porannej
Długo obmywam ciało ciepłym wody strumieniem
I przerwać tej uciechy nie mam sumienia

A potem leżę jeszcze chwilę bez ruchu
I myśli swych rozmarzonych posłuszny słucham
I rytmu serca zakochaniem szczęśliwego tak bardzo
O którym pozwalam mówić wzruszonym wargom
Które szeptem tak bardzo tkliwym
Rozdzwaniają w oknach lśniące od porannej rosy szyby

Lirycznieję po odrobinie od rana
Twarz moja już nie jest zaspana
Powieki do życia zachęcają zmysłowo długie rzęsy
A zjadam kolejny dzień życia kęs po kęsie
I czekam cierpliwie na nadejście nocy
Która wleje się swym ciemnym płynem we mnie i w moje niebieskie oczy


Robert Kruk, 21.02.2001r.

autor

Robert Kruk

Dodano: 2007-02-22 07:10:09

Ten wiersz przeczytano 795 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie