* * * (motyle latają...
motyle latają nisko
tej zimy
w szyby okien
bezgłośnie stuka biel
koloru próżno szukać
w zardzewiałych skrzydłach
drzwi zamknięte na oścież
gdziekolwiek nas nie ma
gdziekolwiek jesteśmy
wciąż bardziej i mocniej
poza wymiarem
w sobie pogodzeni
Wszystkim tęskniącym... szczególnie L. :-)
autor
waffelka
Dodano: 2011-11-15 18:39:34
Ten wiersz przeczytano 771 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Motyle fruwające zimą? a to ciekawe, ale ponoć w
poezji wszystko jest możliwe. Ładny wiersz, pozdrawiam
:)
Tak, poza wymierem jesteśmy pogodzeni, ale w
rzeczywistości skłóceni, podzieleni, nienawistni,
a nawet wrodzy o czym świadczy stan istniejący
w kraju. O pogodzeniu w ziemskim wymiarze gdzie
istnieje kapitalizm i beidota możemy tylko pomarzyć.
Pozdrawiam
latają nisko, ale najważniejsze, ze latają :)
Mmmmmm można odlecieć po przeczytaniu Twojego wiersza
:) Pozdrawim :)
Wafefelko! masz nieprawdopodonie słodki nick, poezja
Twoja również mi się podoba+++++
Pozdrawiam serdecznie :))
Wiersz pełen smutku-"zardzewiałe skrzydła","drzwi
zamknięte na oścież",bardzo wymowne
cytaty...Pozdrawiam serdecznie...
Piękna taka miłość,aż wyrzuciła was do innego wymiaru.
Też bym chciał taką spotkać.
"koloru próżno szukac w zardzewiałych skrzydłach" No
ślicznie,rdza ma bardzo ładny kolor,tęsknota też:)
Piękny wiersz,pozdrawiam serdecznie+++
"motyle latają nisko"...a Twoje wiersze bardzo
wysoko i moja melancholia razem z nimi...:-)Pięknym
wierszem przyfrunęłaś waffelko :-)
ależ lubię, właśnie tak... mroźno i ciekawie
wow...aż mi motyle w brzuchu zamroziłaś ale sprawiłaś
że zatęskniłam.Dziękuję za "poza wymiarem
w sobie pogodzeni"
Jaka będzie zima, nie wiem. Drzwi zamknięte na oścież,
zaprzeczeniem faktu.