Na korytarzu

długi korytarz cierpienia
spowity w bieli ciszy
to miejsce o którym wielu
pragnie jak najszybciej zapomnieć
i nie wracać tutaj nigdy
niestety
pomimo bólu i smutku
istnieje i będzie istnieć
bo pomaga i daje nadzieję
przybyłym tutaj

szacunek i poważanie
temu miejscu się należy
to właśnie tutaj wielu
otrzymuje drugie życie
ale i odchodzi także wielu
do krainy wiecznego cienia

stoję w tym korytarzu
wsłuchany w unoszącą się wokoło ciszę
wpatrzony w jego niekończąca się długość
w skupieniu i w milczeniu
oczekuję na wiadomość
a wraz ze mną stoją
strach i niepewność
bo nie wiem co przybędzie
z jego oddali jako pierwsze






20.04.2006.

autor

kazap

Napisany: 2014-07-18 Dodano: 2014-07-18 14:40:45

Ten wiersz przeczytano 2289 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie