-NA WÓZKU-

Oglądam szumiące morze
i fale, które płynnie rozbijają się o brzeg,
słońce swymi ciepłymi promieniami pieści moją twarz,
a wiatr wplatając się we włosy rozwiewa je i plącze.

Ten błogi stan przerywa grupa ludzi,
którzy z radosnym krzykiem biegną po plaży.
Piasek otula ich stopy,
a odsłonięte ciała pokryte są malutkimi kropelkami morskiej wody.

Tak bardzo chciałabym pobiec razem z nimi,
tańczyć, skakać, spacerować.
A jednak jest on,
ten który trzyma mnie tak mocno i nigdy nie wypuści.

Zniszczę go, powykręcam śrubki,
powyginam rurki, skręcę mu opony,
połamię go na jak najmniejsze kawałeczki...-
tak jak ktoś, kiedyś połamał mi nogi....

ja na szczęście mogę cieszyć się dobrym zdrowiem... do napisania tego wiersza skłonił mnie wypadek, który zdarzył się ostatnio w moim mieście: potrącona przez auto prowadzone przez pijanego chłopaka dziewczyna, będzie pewnie całe życie jeździć na wózku.... smutne

autor

majkaaa

Napisany: 2007-02-25 Dodano: 2007-02-27 08:20:43

Ten wiersz przeczytano 726 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie