* * * (ojcu)

aż coś ukłuło, tak prawdziwie - pełno wszystkiego, a
tak pusto bez ojca...

staż ma rację w tym, że utwór niejednoznacznie określa
dysonans między pustką w domu (życiu), a pełnym
okruchów stołem.
Czwarty wers tak enigmatyczny, że więcej zaciemnia,
niż odsłania.

Jak epitafium, pełne miłości, obietnicy pamięci, którą
wypełniamy pustkę.
Pozdrawiam, Asie
:)

Tak to prawda kilka słów a ile treści.

Pięknie Asie. Minimum słów. Bardzo czytelny przekaz.
Szacunek, miłość, samotność. Pozostały jedynie
okruszki wspomnień. Pozdrawiam.

Ascetyzm w słowach. Bardzo na tak.
W słowach "szanowałeś chleb" właściwie jak dla mnie
zawiera się wszystko, wszystkie wspomnienia, słowa i
gesty.
Ale to tylko mój odczyt jak czytelniczki.

Pozdrawiam

AS-ie - pierwszy i ostatni wers bez zastrzeżeń. W
środku brakuje mi przekonywającego umotywowania.

szanowałeś chleb
(nic się nie marnowało)

teraz
chociaż pełno okruszków na stole
jest pusto.

Tak to czytam.

[*] okruszki są wspomnienia pozostały jesteś choć
pusto bez Ciebie to jesteś ,bo żyjesz wciąż w naszych
sercach.Miałam iść spać, ale gorączki mi nie
pozwoliła.Już spadła Bogu dzięki.Dobrej Nocy
Andrzeju.Pa.

Zatrzymuje.. i każe zadumać się.
Pozdrawiam.

Bez obaw. Esencja szacunku, miłości i nostalgii. A to
wszystko w kilku słowach niosących wiele treści i
emocji.
Pozdrawiam

Chleb jest, Ojca brakuje. Nie można wszystkiego mieć.
I takie jest życie!
Pozdrawiam.

wymowny wiersz pozdrawiam