... w proch się obrócisz

Przenikliwy sąd nad nieświadomością
I odpowiedzialność zbiorowa, kolektywu dusz
Zagubionym miejskim smogu samotności w tłumie
Miesza się z szarością chodnika, kruszy w pył

Tylko wiatr ma nad nimi władze
I pan Bronek z zakładu oczyszczania miasta
Jakoś z miotłą sobie nie radzę
A broń do opanowania świata

Sam jestem pyłem zamiecionym na stertę
Czekam na wiatr, by porwał mnie tam
Bym nie musiał dawać więcej w kopertę
Bym nie musiał się wstydzić i być sam

autor

deMargo

Napisany: 2009-04-29 Dodano: 2009-05-01 09:35:32

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie