* (przyglądasz mi się...)

przyglądasz mi się skupiony
zachwycony
przyglądasz mi się tak uważnie
jak Canaletto Wenecji


widziałeś mnie tętniącą życiem
ze śpiewem na ustach przez chwilę tyle
we mnie było różnych spraw
twórczych uniesień nie jestem
tak znakomita jak Wenecja
nie dotykali mnie jej znakomici artyści
nie wykorzystasz palety swoich barw na
zapamiętanie mnie

byłam
bliżej słońca niż można to sobie wyobrazić
dotykały mnie jego gorące palce, malowały moją jasną
jak płótno skórę języki miłości
które zmyły nadchodzące deszcze


obserwujesz mnie
twoje oczy przepastne jak Canale Grande
nad nimi czoło szlachetnym łukiem Ponte di Rialto
wznosi się upokarzając horyzont
obezwładniając przestrzeń
twoje oczy pomieściły w sobie wszystkie
weneckie gondole rozkołysane pocałunkami
i muzyką


przyglądasz mi się jakbym była rodzącym się
miastem
ulubienicą słońca
kochanką piękna, młodości
jakbym warta była tych wszystkich mieszkańców,
turystów
obrazów, kościołów, wierszy
jakbym była Wenecją
twoją Wenecją


przyglądasz mi się wytrwale jak Bóg
jak czas
gdy w ciszy odpływam
w brudnych wodach zatapiając opustoszałe pałace
i mosty


twoje oczy rozdrapane wiosłami gondolierów
prowadzących swoje puste łodzie do zimnych przystani

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2007-05-29 22:30:05

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie