*** SAMOTNA ***
Tak wiele przecież miałaś A tak mało wziąć umiałaś
Osamotniona, spoglądasz w przestrzeń bez
granic
Gdzieś zostawiłaś siebie, duszę swoją
zagubiłaś
Patrzysz, Twoje patrzenie nie przyda się na
nic
Tak, jak bez pożytku pozostanie Twe
poświęcenie
Kochałaś jego całą sobą i każdą cząstką
istnienia
Nic nie zostawiłaś dla siebie, wszystko
oddałaś
Na nic Ci się zdały, o nim płomienne
marzenie
Kiedy odszedł w dal... a TY sama tutaj
pozostałaś
Dziś ślepym wzrokiem wodzisz po pustej
krainie
Szaleńczo tu poszukujesz, jego obrazu
odbicia
Pamiętaj, w Twojej duszy jego obraz nie
zginie
Lecz on odszedł, już nie powróci do Twego
życia
napisany 14.07.2006r.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.