Toż to starość idzie wierszyk...
Już Cie nie radujom pokusy młodości
kej młodszy łod Ciebie porachuje kości
ryzykować bracie na nic by sie zdało
kedy lata niy te a i krzepy mało
Glaca ci blinduje pomarszczono gymba
gebis trza zamówić kej ni ma ni zymba
we kolanach sczyko ledwie wleczesz
szłapy
luftu tyż brakuje no i bolom gnaty
Jeszcze w łońskim roku śmigoł żeś jak
fliger
tera siedzisz doma i yno sie dziwosz
w te pudło ułudy kaj młodoś rajcuje
choć serduszko klupie goronczki niy
czuje
Niy słyszysz kamrata niy słyszysz muzyki
zamias modej frele to sie trzimiesz
kryki
nic ci sie niy widzi wynokwiosz bez
przerwy
niy znosz sie na boznach bo bierom cie
nerwy
Chciołbyś iś s kamratym do baru na piwo
na samo spomniyni gowa fest sie kiwo
rynce ci sie trzynsom co to dali bydzie
chopie mosz utropa................... toż
to staroś idzie
Komentarze (8)
Uwielbiam śląską gwarę, żyłam tam wiele lat,bardzo
smutny obraz starości,może miałaś zły dzień albo
chandrę?
Witaj,
trudno mi sie czytało, bo dawno nic nie czytałam w
takim wydaniu...
Dzieki za chwilę przypomnienia starzyków godki.
Serdeczności łączę i pozdrawiam.
Fajny wiersz i podoba się bardzo:)pozdrawiam
cieplutko:)
Interesujący wiersz pozdrawiam;)
Starość w tym ujęciu nic mnie nie przeraża, zwłaszcza
kiedy renta nie jest zbytnio wraża... :)
Mieszkałem na śląsku więc taka gwara nie jest mi obca.
Ładnie to ujęłaś.
Pozdrawiam
Marek
Uwielbiam Śląską godke, szkoda, że to coraz rzadsze
zjawisko, że gwara umiera.
Wiersz przeczytałam z wielką ciekawością. Świetne
rozpoznanie i diagnoza prawdziwa.
Pozdrawiam serdecznie.