04.07.02

tego dnia przeszła trąba powietrzna przez moje miasto widziałem to na własne oczy dramat

Wylewa się z pod skrzydeł nocy
wielki, bezlitosny, potok
na czele wiary dumnie kroczy
jak paw morderczy obłok.

Otula gradem dłoni swych
horyzont za oknami
budzi do życia wieczne zło
tnąc deszczem , kamieniami.

Zrywa okrycia jednym tchem
gasząc domowe ogniska
cała kompania koszmarny sen
świat zmienia w wysypiska

Poprzez kominy,konary drzew
przemawia wilczym głosem
sprawia że w żyłach krąży krew
by ujście znaleśc nosem.

I nagle cisza jakby całą złość
natura skryła pod pachami
a nowy dzień uśmiechem swym
rozświetlił spokój ponad nami.

autor

jarek k

Napisany: 2003-07-04 Dodano: 2009-08-28 13:46:10

Ten wiersz przeczytano 1050 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie