...a gdy

...a gdy wśród tłumu,ludzi tysiąca
nie znalazł nadziei,promienia słońca
żadnego znaku,światełka w mroku
gubić się zaczął w każdym swym kroku

nie było dla niego miejsca w tym świecie
co począć ma dalej to biedne boże dziecię
męcząc się życiem,z głową wysoko w chmurach
wciąż czegoś szukał w miasta swego murach
któż zgadnie co światełkiem jest w tunelu
dokąd prowadzi ta droga bez celu
nie zrozumiała to jest tajemnica
czemu w smutku spędził większość życia

...a gdy nie znalazł otuchy,zrozumienia
porzucić chciał wszystkie swoje marzenia
...i wtedy sens straciło całe życie
bo oddał to co trzymał tak skrycie...

autor

Anonim666

Napisany: 2008-01-30 Dodano: 2009-02-02 16:17:45

Ten wiersz przeczytano 755 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie