Afektacja

Czasem za dużo mówię
I zbyt wiele wymagam
Za często gdzieś uciekam
I za często powracam
Za dużo razy szukam kogoś
Kto mnie tylko wysłucha
Zbyt wiele planów na przyszłość
Skoro nawet nie znam jutra
Za dużo jest we mnie grzechu
Lecz podobno jak we wszystkich
Jednak to podobno ja
Próbuje wszystko zniszczyć
Zbyt często słucham ludzi
Zamiast Bożej prawdy
Za często odrzucam dekalog
Tworząc wygodniejszy własny
Za dużo we mnie egoizmu
I zbyt wiele zasad
Za dużo razy je złamałem
Z czasem jakaś wygasa
Zbyt wiele razy czekałem
I przerywałem ciszę
Mówiąc zbyt wiele burzyłem
Ale nie potrafię milczeć
Za często kochałem ludzi
No bo miłość jest jedna
Każda była tą jedyną
Lecz nikt tego nie pamięta
Zbyt wiele spojrzeń mijam tutaj
Aby ujrzeć te ważniejsze
Za dużo łez już w nich widziałem
Każda z nich wyschła na wietrze
Za mało snów mi się spełniło
I za dużo gwiazd już spadło
Jednak żadna tu na ziemię
Gdzie każdy czeka na swą własną
Za mało dano mi poranków
Bo każdy chce żyć jak najdłużej
Każdy ma za mało czasu
Od kiedy usłyszy że umrze
Zbyt wiele razy ryzykuję
I za często tracę
Kolejny raz mam problemy
By zachować równowagę
Czy to świat ją zgubił?
Czy ja jej od dawna nie znam?
Gdzie jest umiar? Gdzie jest środek?
Gdzie jest czystość serca?

autor

smokus

Dodano: 2008-05-07 02:17:31

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie