Agita

Kroczac ciemna ulica,
wsrod deszczu strug,
wiatrow i lisci zoltych
wraz z jesienia przemierzajac zaulki,
zabijam marzenia,
zabijam wraz z nimi Ciebie.

Klade sie na polu wielkim
obok trawy, sciezki rozne
nade mna nocne niebo.
Wdycham zimne powietrze
zamykam oczy i czekam na zime.

Wstaje, pod nogami czuje bialy puch,
wraz z zima siadam na galezi drzewa
i razem snujemy plany zabicia przyrody.
Widze ciebie,
jak przechodzisz pod mym drzewem...
Na policzku czuje lzy,
w ustach krwi metaliczny smak.

Zeskakuje wprost na Ciebie.
Czujesz przeszywajacy bol.
Nie potrafimy wstac,
wokol nie ma nikogo.
nie podnosi zima
w rece wpycha miecz.

Oto ja,
Agita,
Wielkie Cierpienie.

Odwracam sie,
zostawiam Ciebie,
miecz
i bialy niegdys,
czerwony teraz
zimowy puch.

autor

Pratyhara

Dodano: 2007-10-28 17:37:29

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie