AGNIESZCE

W ruczaju się przeglądam
Co przez Twe serce płynie
Błyskając słonecznymi skrami.

I patrzę w to odbicie niebieskie
Gładząc zmarszczki swej duszy,
Stresem cięte kreski.

Czyżbym pokochał w Tobie
Ulubione obrazy swoje?
Kapryśnego dziecka ekspansje?
Starca niepokoje?

Przecież słyszę
Z Twego serca matczyne śpiewanie,
Radości jak wodospad,
Motyli bujanie.

I widzę kapiące zmartwienia
Spod rzęs zasmuconych,
Jasność i ciemność na przemian,
Ciszę i gwałtowne gromy.

Także widzę ukryte pragnienia,
W podniosłych zamyśleniach-marzeniach
I dojrzałą rezygnację
W mimowolnych westchnieniach.

Na koniec mam pytanie,
Które spokój mój grzebie:
Ile kocham w tym Ciebie,
A ile siebie?

autor

KapRysiek

Dodano: 2011-07-06 12:16:41

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie