AMOK

AMOK
Fuj jak siebie się brzydzę ,
okropny kac mną poniewiera.
Ten piękny świat podwójnie widzę ,
a horyzont w jedną linię się zwiera .

Ta krótka rozkosz co z butelki płynie,
rozlewa się po całym ciele.
A potem gdzieś w oddali ginie,
i nie pamiętasz z tego wiele.

Bezkresu otchłań tobą rządzi,
i czujesz w nozdrzach powonienie.
To jak wędrowiec który zabłądzi,
a potem widzi tylko cienie.

I wtedy masz moc Herkulesa ,
a w żyłach alkohol Ci płynie.
Nie oprze się żadna metresa,
która z miłości słynie.

A potem przychodzi otrzeżwienie ,
i jesteś taki malutki .
Pamiętasz tylko jakieś mgnienie ,
goście ten stół butelki wódki .

I kac wtedy tobą rządzi,
słyszysz nawet komara westchnienie ,
kto pije nawet nie sądzi ,
jaki to jest otępienie .

Dlatego nieraz pijemy dla zdrowia ,
a nieraz dla chwały .
Ja na razie pić nie będę ,
niech pije ten wspaniały .

autor

AndreasHolm

Dodano: 2010-07-12 11:33:57

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie