Andersenowski świat

Przedzieram się przez
bałwanów mroźne śniegi,
Wydeptuję głębię ścieżki
w niewinności bieli...

Wiatr, co rozczesuje
fale śniegów dumne
Krąży wokół niespokojny
Dmucha mrozem ku mnie...

I wirują w tańcu Zimy
oszalałe lodu ciernie
A wbijając się z rozkoszą-
ranią serce wiośnie wierne...

Ostrzem bieli oślepiona
mrużę oczu błękit
Teraz już rozumiem Kaya
i...Gerdy udręki.

autor

Nizak

Napisany: 2006-03-14 Dodano: 2006-03-14 13:36:35

Ten wiersz przeczytano 832 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie