ANIOŁ

Nad przepaścią istnienia stanęła.
Jej serce zmysłowo łkało.
Wszystkie drogi zdawały się być zamknięte.
Ta czerwień. I wszystko wokół zadrżało.
Skoczyła.
Delikatnie odbiła się od krawędzi.
Pamiętam. Te wszystkie chwile.
A czas tak nieubłaganie pędzi.
Popchnęło ją życie do skoku.
Popchnęło w głębinę rozterki.
Jak anioł.
Szybowała nad nami.
Skrzydła zaplątała w błękitne obłoki.
Wszystkie problemy zostawiła za drzwiami.
Teraz tylko szczęście w ramiona garnęła.
„Już jestem w rajskiej pościeli” - krzyknęła.

autor

misio1303

Napisany: 2008-04-26 Dodano: 2008-04-26 14:18:10

Ten wiersz przeczytano 480 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie