Anioł
Siedzę...
w bagnie zwanym życiem,
wieszam myśłi pod sufitem,
chcę uciekać, biec do woli,
ale wszystko mnie dziś boli...
Tęsknię bardzo...
to już wiecie,ale mi nie pomożecie...
Aureola pęka na pół,
skrzydła wiszą dziś bez piór,
z oczu płyną czarne łzy,
Anioł stracił swoje sny...
Komentarze (1)
Śliczny wiersz. Sama się czuję jakby brakło mi
skrzydeł :)