Apationata
Nie było sztormu ani burzy,
wiatr nie wiał w oczy te niebieskie.
Zagubił się w odmętach sennych,
czy znajdzie go gdzieś, kiedyś jeszcze?
A był natchnieniem, bohaterem,
zbiorem jej myśli oraz pragnień.
Oczekiwała nazbyt wiele,
może bez niego będzie łatwiej.
Gwiazdy gwiazdami tylko będą,
a księżyc zwykłym ot księżycem
i będzie jej już wszystko jedno,
wiersze to, proza jest czy życie?
autor
ewaes
Dodano: 2018-06-10 10:29:56
Ten wiersz przeczytano 4291 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (121)
Witaj Ewuniu, masz rację, dziś mamy podobnie, pięknie
to opisałaś rymem...
Pozdrawiam cieplutko