Apationata
Nie było sztormu ani burzy,
wiatr nie wiał w oczy te niebieskie.
Zagubił się w odmętach sennych,
czy znajdzie go gdzieś, kiedyś jeszcze?
A był natchnieniem, bohaterem,
zbiorem jej myśli oraz pragnień.
Oczekiwała nazbyt wiele,
może bez niego będzie łatwiej.
Gwiazdy gwiazdami tylko będą,
a księżyc zwykłym ot księżycem
i będzie jej już wszystko jedno,
wiersze to, proza jest czy życie?
autor
ewaes
Dodano: 2018-06-10 10:29:56
Ten wiersz przeczytano 4290 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (121)
Ładnie:))Pozdrawiam:))
@karl--moze i tak... :)
Dziękuję :*)
jednym i drugim życie jest,
dobrze jeżeli ma się gest
Pozdrawiam serdecznie
LZA58--pieknie dziekuje, ciesze sie ze sie podoba:*)
Przepiękny wiersz który swoją treścią potwierdza
zwątpienia,lecz nie daje pewności bo życie to
rymowanka różnych zaskakujących zdarzeń. Pozdrawiam.
@noa.m-- dziękuję pięknie :*)
@Agrafka--awiesz, że ja nigdy nie czytałam swoich
wierszy na głos... :) muszę spróbować, tu i tak nikt
nie rozumie :)
Dziękuję ci bardzo :*)
@Wiktor
@Zielona D
Dziękuję pięknie :*)
wiersze to, proza jest czy życie...
świetny wiersz ,pozdrawiam serdecznie.
Znany mi stan.
To się BARDZO ładnie czyta na głos, stworzone do
recytacji. A tytuł mi się sam śpiewa. :)
Podoba.
bardzo dobry - refleksyjny wiersz.
Buziaki Ewuś:)
Dziękuję za kolejne komentarze :*)
Ciekawy wiersz na dzień dobry.
Fajny wiersz Ewuniu...
Pozdrawiam niedzielnie:)