Apelacje.

Ciągle o coś apelują różni podpowiadacze
Jeśli nie spotkaliście, to jeszcze ich poznacie.
Co niby w słusznej sprawie do nas się zwracają
A sami ideę, którą innym głoszą wywracają.

Mnie te apele coraz bardziej śmieszą
Bo one jak sprawdziłem popeliną grzeszą.
Za bardzo sobie cenię umiar, rozwagę i pokorę
Aby nie w „stalówkach” widzieć swoją rolę.

Jestem wyznawcą tego aby każdy pisał co serce dyktuję
Dlatego mnie nie dziwi, że jeden pisze wiersze a drugi apeluje.
Debiutanckie zaś wiersze jeśli mają to „coś”, same się obronią
I niech nad nimi inni, sztucznych łez nie ronią.

Bo rzecz nie jest w tym by do innych apelować
Tylko w zgodzie z tym co piszę samemu postępować.
Dlatego nie wzruszają lecz nudzą mnie różne apele
Na beju też, gdyż mają bardzo krótkowzroczne cele.

Mam tu wielu znajomych, których bardzo cenię.
Szanuję ich i nie apel a mądrą myśl z nimi wymienię.

autor

zdzisław

Napisany: 2007-02-20 Dodano: 2007-02-21 09:57:04

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie