Apogeum
Było we mnie życie
było światło w nim
i śmierć wokoło
Kiedy światło rozbłysło?
kiedy ono przyblakło?
los chce zgasić je?
Jest we mnie śmierć
ciemne barwy jej
a życie wokoło...
autor
dorian gray
Dodano: 2007-09-15 11:25:13
Ten wiersz przeczytano 610 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Co jest najśmieszniejsze w ludziach:
Zawsze myślą na odwrót: spieszy im sie do dorosłości,
a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą
zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by
odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości,
zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie
przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją
jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy
nie żyli.
— Paulo Coelho Być jak płynąca rzeka
w wierszu lęk wypowiedziany dobrze ,o uczucie ale
przebłyskuje nadzieja Dobry wiersz w klimacie
zwątpinia