Arachne
biedna jesteś Arachne, że ze śmierci cię
wskrzeszono
nie powinno się dotykać śmierci
brudnymi palcami
chciwymi
przebiegłymi
biedna jesteś Arachne
pokraczna
odczłowieczona
osamotniona
gdzie są twoje wdzięki
twoje kobiecości ?
twoje białe uda
i pępek
jak pępek świata dla zauroczonych
kochanków
i co ci po tym talencie biedna Arachne
żałosny potworze
teraz biedna Arachne boisz się
cokolwiek uczynić
bo w co jeszcze gorszego ten palec może cię
przemienić ?
pleciesz te swoje srebrne nici
w koronkowe suknie
dla gładkich ramion bogiń
i ich pysznych piersi
tworzysz szaty
które wysysają krew
czarna, ciężka plama, przycupnięta za
firanką
czujna
jak kula bilardowa
nowa Arachne
autor
Marta Surowiecka
Dodano: 2012-01-06 20:31:09
Ten wiersz przeczytano 514 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
przejmująco, aż dreszcz przenika...
dzięki siaba za miłe słowa
Przejmująco ujęłaś dramat mitologicznej prządki,
wpisując ją a nasz świat...Strzeżmy
się:-)...Pozdrawiam
To historia o człowieku,ktoremu nie pozwolono
spokojnie odejsc:)Bardzo dobry wiersz,jak zresztą
wszystkie pozostale.+++
oryginalna jesteś w swoich wierszach,
Marto(przeczytałem kilka)....tkasz je jak
Arachne.....tylko uważaj na Atenę......nie daj się
wciągnąć w kłutnie..../a takich Aten tu na beju jest
sporo..../
Jak zawsze intrygująco. Pozdrawiam.