Archaiczni kochankowie

Świetnie oddana proza życia niejednego małżeństwa...
ukłony

Dziękuję Miłym Gościom za odwiedziny i pozostawiony
kwiatek w komentarza słowach.
Pozdrawiam Was serdecznie i miłego dnia życzę.

Smutne takie życie pod jednym dachem, gdzie miłość się
ulotniła. Serdeczności

Samotność...tylu prźecież wokół dotyka...czasem z
wyboru, czasem od losu pokłosie...
pozdrawiam serdecznie

I po co tkwić tylko obok siebie...ukazałaś prawdę
swoim wierszem gdy miłość się wypali miedzy dwojgiem
ludzi smutny obraz.Pozdrawiam.

Przerażająco prawdziwy. Wypalona miłość...
pozdrawiam.;)

prawdziwy dramat

Obrazowo o wygasaniu uczuć:(
Czy nie sądzisz, że w finale lepiej brzmiałoby
"samotnego jutra" od "samotnosci jutra"?
Miłego wtorku:)

Ile prawdy w tym wierszu...smutne to, a żyć trzeba.

To mój drugi wiersz ktory dzisiaj czytam i znowu
ogarnia mnie smutek, pozdrawiam.

Dobry wiersz o msz wypalonym związku, albo pełnym
rutyny i zagubionym, lecz jeśli patynę z obrączek się
zeskrobie i miłość podleje świeżym strumieniem, to
może jeszcze ona odżyje?
Po latach często niestety ta patyna się pojawia,
miłej reszty tygodnia Roxsanko życzę:)

wiersz boleśnie prawdziwy. Wypalona miłość zdruzgotana
czasem...

znałem takie starsze małżeństwo warczeli na siebie jak
psy ...a jednak odeszli z tego świata jedno po drugim
zaledwie w trzydzieści dni ... ten wiersz taki
prawdziwy ...

Miłość, która się wypaliła a brak odwagi aby związek
zakończyć; będą tak trwać w samotności potęgowanej
paradoksalnie wzajemną obecnością; pozdrawiam
serdecznie.

Czyżby z rozsądku...o zgrozo,
złączeni przecież ręką Bożą.
Pozdrawiam Roxsano, czyżby Bóg współwinny.