Armagedon

Gdzie dla ludzkich oczu widoki zamknięte
Jasne nadprzestrzenie niebiańskie skrywają,
Dwie potężne armie w mocy niepojęte
Gotowe do walki twarze w twarze stają.
Król królów Pan panów w bieli z jednej strony.
Dumna postać wojska swego sprawdza stany.
Z drugiej anioł upadły zbrodnią osławiony,
Nosicielem Światła kto wie czemu zwany.
A na ziemi jak zawsze biel weselnych sukni.
Obietnicą szczęścia falują falbanki,
Przecudowny zapach dobiega gdzieś z kuchni,
Skrzą barwnie trunkami wypełnione szklanki.
Niebo skuła cisza, co przed burzą zawsze
Zwiastuje gwałtowne huraganu ciosy.
Tak i teraz, nim na armię armia natrze,
Przyczajone drzemią bitewne odgłosy.
A w dole po ziemi wędrują wędrowcy,
Kupczą kupcy, śpiewami bawią lud pieśniarze,
Lalki czeszą dziewczynki, w piłkę grają chłopcy,
Nikt nie słucha ciszy – proroctwa wydarzeń.
A ze stajni niebiańskiej konie wypuszczone
I biały, i czarny, ognisty i blady.
Pędzą ponad ziemią jak z pęt uwolnione.
Ich galop zwiastunem prędkiej jest zagłady.
Cóż ziemia? Jak co dnia toczy swoją kulę,
Z oddali niebieska, lecz z bliska czerwona.
Nie przeczuwa chwili, która runie bólem
I świat cały prawie, prócz nielicznych skona.
Nie ufa prorokom lud chwilą zajęty.
Nie daje posłuchu słowom Ksiąg Zakonu.
Nagle los drzemiących zostanie przecięty,
Wśród bitewnej wrzawy, w czas Armagedonu.

autor

Wołkowiecki

Dodano: 2005-04-26 17:26:15

Ten wiersz przeczytano 798 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie